Αχιλέας Δραμουντάνης - παρτύ της ζωίς σου

ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ - ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΟΥΓΑΝΑΚΗΣ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Vasilis Stavrakakis - Manousaki

o sigane mou potame

ΕΓΕΙΡΑΝ ΤΑ ΚΛΩΝΑΡΙΑ ΜΟΥ 0001

Στον τύραννο

Στὸν τύραννο

Διαβάζοντας εχθές ένα έργο του Ιωάννη Κονδυλάκη, σταμάτησα στο παρακάτω απόφθεγμα:
Στὸν τύραννο
Εἶπε τὸ κλῆμα στὸν τράγο, ποῦ τὤτρωγε: «Κιὥς τὴ ρίζα νὰ μὲ φᾷς, πάλι θὰ βλαστήσω καὶ θὰ δώσω τό κρασὶ νὰ χαροκοπήσουν κεῖνοι ποὺ θὰ σὲ βάλουνε στὴ σούβλα».
Είναι η τελευταία παρακαταθήκη ή διαθήκη του νεωτεριστή δασκάλου στα χρόνια της τουρκοκρατίας στην Κρήτη.
Είναι πάντα επίκαιρο, και απευθύνεται στους κατά καιρούς τράγους, που τρώνε τον ρωμιό. Πάντα τελικά καταφέρνει να ανταπεξέλθει, και να αναρωτιέται πως τα κατάφερε, και με την χαρακτηριστική φαγωμάρα του, να προκαλεί τον επόμενο τράγο.
Αυτήν την εποχή, ο τράγος που τρώει τον ρωμιό ονομάζεται ΔΑΝΙΚΑ.

Αναρτήθηκε από ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΣΑΜΙΟΣ στις 4:34 π.μ. 1 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Χρόνια πολλά,

"Μια φάτνη τέσσερεις βοσκοί τρεις μάγοι κι ένα αστέρι
Του Θεανθρώπου η γέννηση ό,τι ποθείς να φέρει."

Αναρτήθηκε από Δασκαλογιάννης στις 5:12 π.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

 

Οι νεκροί λένε στους ζωντανούς

Οι νεκροί λένε στους ζωντανούς
" ...Είχαμε πολλές δουλειές.....
Τις αφήσαμε όλες....
και φύγαμε......"

Αναρτήθηκε από Δασκαλογιάννης στις 3:31 π.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ο συντομότερος δρόμος:

"Σπεύσε βραδέως και σύντομα θα φτάσεις στον προορισμό σου" ΜΙΛΑΡΕΓΙΑ (1052-1135) ΘΙΒΕΤ

θΥΜΆΜΑΙ... Στο Γυμνάσιο, -έτσι το λέγαμε τότε- είχαμε ένα καθηγητή φιλόλογο, Π.Ε.
Από το χωριό του που έμενε, μεταφερόταν με ένα παλιό ΦΙΑΤ, για να πάει στο σχολείο. ΄Εφευγε 7,30 το πρωί για να διανύσει μια απόσταση 6-7 χιλιόμετρα. Μετά απο λίγη ώρα ξεκινούσαν και τα παιδιά του χωριού κι αυτά για το Γυμνάσιο με τα ποδήλατά τους.
Στη μέση περίπου της διαδρομής τον συναντούσαν τα παιδιά. Τον προσπερνούσαν, και έφταναν με τα ποδήλατα νωρίτερα απο τον καθηγητή. Αυτό γινόταν κάθε μέρα.
Κάποια μέρα σκέφτηκαν.
- Να τον ρωτήσουμε, γιατί δεν πάει πιο γρήγορα. -Γιατί πάει τόσο σιγά, και δεν τρέχει λίγο, και τον προσπερνάμε και φτάνουμε γρηγορότερα στο σχολείο.
-Τον ρώτησαν και πήραν την εξής σοφή απάντηση (με τη βραχνή χοντρή φωνή του) :
--Εγώ μπρέ παιδιά, πάω αργά, για να φτάσω γρήγορα. (σίγουρα).
Τότε γελάσαμε γιατί δεν καταλάβαμε την απάντηση και τη σοφία που έκρυβε.
Όταν μεγαλώσαμε ίσως κάτι καταλάβαμε.
Τώρα συνδιάζω εκείνη την απάντηση του καθηγητή με ένα Ιρλανδικό γνωμικό.
"Η υπομονή θα πάει το σαλιγκάρι στην Ιερουσαλήμ". Υπομονή λοιπόν... για να κερδίσεις.

Αναρτήθηκε από Δασκαλογιάννης στις 9:10 π.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση